Przed nami wielka uroczystość 800-lecia parafii św. Mikołaja Biskupa w Siedleminie [FOTOGALERIA Z KOŚCIOŁA]

Wcześniej opiekunem świątyni był ojciec pana Bronisława - Wincenty, który pracy dla kościoła poświęcił 43 lata. - To już taka rodzinna tradycja - uśmiecha się pan Bronisław, który zaprasza już teraz wszystkich na uroczystości 800-lecia parafii.

Sama historia świątyni jest bardzo bogata. Kościół wg. zapisów starych ksiąg kościelnych istniał już w 1218 roku. Zbudowany był z drewna i przetrwał do 1660 roku , gdzie uległ zniszczeniu w czasie wojen Szwedzkich. W 1660 roku staraniem tamtejszego proboszcza Błażeja Srockiego i dziedzica Przyjemskiego zbudowano kościół drewniany z bloków dębowych o pięciu oknach z zachrystią i kruchtą . Dach pokryty był gontami długi na 25 łokci ( 1 łokieć 60 cm. ) i szeroki 12,5 łokcia . Na środku była wieżyczka z sygnaturką a obok kościoła stała dębowa dzwonnica z trzema dzwonami. W 1741 roku tamtejszy młynarz Filip Kiełek odnowił na własny koszt kościół oraz dzwonnicę , która stała obok kościoła . Postawiono też drewniane ogrodzenie dookoła cmentarza kościelnego.Około 1800 roku dobudowano z bloków dębowych kaplicę z ołtarzem Świętego Rocha. Z początkiem IX wieku władze pruskie kazały zamknąć kościół z powodu zupełnego zaniedbania i zanieczyszczenia.

W 1847 roku zbudowano nowy kościół murowany z cegły palonej ufundowany przez kolatora Modliborskiego ze składek parafii. Od zachodniej strony kościoła stała wieża zakończona płaskim dachem w stylu pseudo – klasycznym , natomiast w szczycie nad zachrystią znajdowała się mała wieżyczka w której znajdowała się sygnaturka . W 1854 roku cmentarz przy kościele ogrodzono kamiennym murem . W roku 1899 w narożniku cmentarza kościelnego zbudowano kostnicę. Nad bramą wejściową na cmentarz kościoła wznosiły się dwie figury kamienne Serca Pana Jezusa i Serca Matki Boskiej , które ofiarował Teodor Prokowski właściciel fabryki we Wrocławiu. W 1917 roku najmniejszy dzwon skonfiskowały władze pruskie na cele wojenne.

W latach 1926-1929 staraniem księdza proboszcza Feliksa Gibasiewicza Rozbudowano kościół w stronę północną i południową przez co kościół otrzymał formę krzyża greckiego , od strony północnej znajdowało się prezbiterium , a od strony południowej chór i główna wejście. Wszystkie zbudowane kościoły były pod wezwaniem Św. Mikołaja Biskupa. Wewnątrz kościoła znajdował się zawsze ołtarz Św. Rocha z wotami. W latach 1939-1945 w czasie II wojny światowej skonfiskowano wszystkie dzwony a kościół hitlerowcy zamknęli i opieczętowali.W 1949 roku założono trzy nowe dzwony a także światło.

W XVII wieku wieś należała do Przyjemskich i Opalińskich, a w XIX wieku posiadali ją Modlibowscy. Kto i kiedy zbudował kościół parafialny, dokładnie nie wiadomo. Można się domyślać tylko, że był dziełem Siedlemińskich, a pierwszym proboszczem, co wynika z dokumentu z 1218 roku, był Marcin, pleban z Siedlemina. Tak więc można domyślać się, że pierwszy kościół zbudowany został przypuszczalnie pod koniec XII wieku, jak większość kościołów w tamtych czasach zbudowany był on z drewna i zniszczony został prawdopodobnie w czasie wojen szwedzkich, które pozostawiły wiele spustoszeń w okolicy. W połowie XVII wieku kościół został ponownie odbudowany dzięki wielebnemu Błażejowi Srockiemu, ówczesnemu plebanowi parafii. Wielkim wsparciem był także Andrzej Przyjemski, kaliski chorąży, bezcenna okazała się też gorliwa pomoc parafian.

Zbudowany został także z drewna, a jego patronem był św. Mikołaj. W owym czasie świątynia posiadała trzy dzwony. Najstarszy z nich pochodził z XV wieku, z gotyckim napisem, którego niestety nie można było odczytać. Największy natomiast posiadał napis „Ave maria, gratia plena Dominus tecum”. Najmniejszy natomiast był pęknięty i nie miał żadnego napisu. Świątynia ta przetrwała do połowy XIX wieku.

W latach 1846-1847 na miejscu zniszczonej już świątyni zbudowano nową, murowaną, z fundacji Stanisława Modlibowskiego. Obecny wygląd świątyni to efekt przebudowy i rozbudowy. Zmieniono jego plan, z podłużnego na kształt krzyża dobudowując dwa skrzydła od strony północnej i południowej pozostawiając styl barokowy. Główny ołtarz umieszczono w nowej, północnej części, a chór i bramę wejściową do kościoła w części południowej. Dawne wejście jest dzisiaj wejściem bocznym. Prace trwały przeszło dwa lata (1927-1928) według projektu Rogera Sławskiego. W 1929 roku odbyło się poświęcenie kościoła, którego jednak nie doczekał ówczesny proboszcz ks. Gibasiewicz - w to zbożne dzieło włożył on wiele ofiarnej pracy. Zmarł po 33 latach pracy duszpasterskiej w tej parafii. Został pochowany w podziemiach kościoła.

Świątynia w czasie wojny została splądrowana, proboszcz wywieziony do obozu w Dachau, a kościół zamknięto. Niemcy zabrali dawne zabytkowe dzwony, dużą część wartościowego sprzętu kościelnego, w tym piękną starodawną monstrancję. Po wojnie udało się ją odzyskać, wróciła do kościoła. Także po wojnie parafia na nowo odżyła. Nowy dzwon, na który złożyli się wszyscy parafianie został poświęcony 13 marca 1949 roku i już 17 kwietnia radośnie ogłosił Święta Wielkanocne. Dzwon ten był aktem wdzięczności za ocalenie siedlemińskiego kościoła, o czym świadczy napis: „Ufundowali mnie parafianie za ocalenie kościoła Siedlemin R.P. 1949”, z drugiej strony zaś napisano: „Św. Mikołaju, proś za nami”. W 1950 roku w parafii na nowo zawisły trzy dzwony, których dźwięk roznosi się na okoliczne wioski. Ważnym wydarzeniem w życiu parafii było w maju 1957 roku złożenie przez parafian uroczystego ślubowania Matce Bożej Częstochowskiej. W ten sposób rozpoczęła się „Wielka Nowenna”, którą ogłosił ks. kardynał Stefan Wyszyński.

Księża parafii Siedlemin: ks. Marcin około 1218r., ks. Gabriel Stawicki około 1588r., ks. Błażej Srocki około 1599r., ks. Michał Stankiewicz do 1741r., ks. Józef Brudnicki - 1741r.-1776r., ks. Piotr Gruziński - 1776r.-1814r., ks. Antoni Pnacz komendariusz - 1814r.-1818r., ks. Józef Brzeziński - 1819r.-1829r., ks. Stanisław Cichosz komendariusz - 1829r.-1838r., ks. Franciszek Przeradzki komendariusz - 1838r.-1840r., ks. Walenty Nowacki komendariusz - 1840r.-1852r., ks. Franciszek Sadowski -1853r.-1897r., ks. Feliks Gibasiewicz - 1898r.-1930r., Bł.ks. Aleksy Sobaszek - 1931r.-1942r., ks. Stefan Weis - 1945r.-1947r., ks. Adam Iwiński - 1947r.-1948r., ks. Tadeusz Wróbel - 1948r.-1971r., ks. Zygmunt Ukleja - 1971r.-1995r., ks. Krzysztof Milewski - od 1995r.

Czytaj też: Puszcza Zielonka: Odpady budowlane porzucone w pobliżu otuliny puszczy

źródło: vivi24/x-news.pl

center>